Canon de Pachelbel

Hai tempo que escoitei este video no Youtube, e a verdade é que me deixou coa pel de galiña... como toca a guitarra!!!

De compras

Ola de novo!! aquí vos deixo unhas fotiños miñas do outro día, que fun de compras, e pintei un pouco o parvo probando gorros nas tendas. Jejeje... qué, cal me queda mellor?? Deixo a preghunta no aire, a ver se ten resposta...

Paseando por Sevilla II

Boas, aquí vos deixo outras fotiños miñas, paseando por Sevilla, na Velá de Triana e do concurso de sevillanas que fan tódolos anos na Velá.

Biquiños pra todos.

Paseando por Sevilla

¡Ola de novo a todos!!!

¡Canto tempo sen actualizar!!! É que dábame unha pereza... aparte da falta de tempo, claro, pero xa estou aquí. Pero vexo que todos estades igual de vagos, porque hai moito que a maioría non actualizades, eh??

Cortei o pelo, como podedes observar, inda que xa hai tempo diso, xa o teño que volver cortar, jejejeje...

Aquí vos deixo un par de fotiños miñas, paseando por Sevilla, para que non vos olvidedes da miña cara, :P Eu non me olvido da vosa.

Un biquiño pra todos.

Corazón de pataca.

O outro día (bueno, xa sabedes que sempre se di "o outro día" inda que xa pasase bastante tempo...), íamos facer a comida e abrín unha bolsa de patacas para fritir unhas poucas.

No medio de todas as patacas comúns, estaba ela: unha pataca contorneada, cunha fermosa forma. Era un corazón.

Agora entendo por qué ó corazón lle chaman pataca.

Pensei que o seu destino debía ser outro que acabar no prato servíndome de alimento. Así que salveina e púxena adornando a cociña.

Pero foi pasando o tempo, e empezouse a enrrugar, xa no

n era tan fermosa e corría o perigo de apodrecer. Entón, antes de que se puxese peor, decidín facer con ela o mesmo que coas demáis: comela.

Parece que o seu destino era ese, e non puiden cambialo inda que o tentei. ¿Pasará sempre o mesmo? ¿Teremos un destino fixado que non podemos modificar, ou ímolo cambiando ó longo do tempo coas nosas decisións?

Ahí vos deixo iso para que reflexionedes, e xa me contaredes.

Xa van 26 cumpleanos.

Inda que pareza mentira, xa son 26 primaveiras as que levo vividas... cómo pasa o tempo, ¿verdade?

Como é tradición, soplei as veliñas, postas nunha tarta xelada de whisky :P, mmm... ¡¡qué rica!!

Cantoume o Cumpreanos feliz, e tamén tiven o meu regaliño, jijiji... como son tan boíña... regaláronme a radio para o meu fermoso iPod nano cor naranxa.

Recibín os 26 aniños traballando, un pouco resfriada (pero tranquilos, non teño a "gripe porcina", só foi o exceso de sol na Feria de Abril), pero polo demáis non noto diferencia cos 25, inda que me gustaba esa cifra...

O que sí noto é que estes anos voan... ¡¡Hai que aproveitalos!!! E como din en Fama: "VIVE LA VIDA" (unha pequena friquillada) :P

¡Ata pronto!

A miña vida en Sevilla.

¡¡Hola a todos!!

¿Como vos vai por esas maravillosas terras galegas? A min vaime moi ben por estas outras terras maravillosas do Sur.

Sevilla ten un delicioso olor ó azahar dos naranxos que salpican a cidade e a incienso, polos preparativos para a inminente chegada da Semana Santa, moi importante aquí como xa sabedes.

Aquí todo me vai ben. Estou traballando, inda que non sexa do meu por agora (neste momento as cousas están moi mal, como xa sabedes, pero non deixo de buscar), e tamén estou estudiando para especializarme no meu.

Persoalmente todo de maravilla.

Gústame moito Sevilla, e pouco a pouco estou facendo novas amistades aquí.

Evidentemente, voto de menos a miña terriña, os amighiños, a familia, a miña cadeliña, a praia... pero antes de que me de conta, xa estou por ahí de visita disfrutando de todos vos e da miña terra.

Espero que todos estedes ben por ahí e que vos vaia ben.

Biquiños para todos.

P.D. A foto é do ano pasado, pero é que estou igual (ata o pelo está do mesmo tamaño :P)

Carnavales de Cádiz 2009.

Hai xa un par de anos, aficioneime ós Carnavais de Cai (como din eles, ou Cádiz como dicimos nós).

Non sei se sabedes que fan un concurso moi importante de agrupacións carnavaleiras no Teatro Gran Falla, no cal as categorías son: coros, comparsas, chirigotas e cuartetos.

Pois ben, dende que vin o concurso por primeira vez, "namoreime" dunha chirigota.

Encantoume o seu estilo, a sua forma de cantar e as ocurrencias das súas letras, escritas polo chamado "El canijo de Carmona" (Fiona no vídeo do enlace).

O ano pasado gañaron o primeiro premio coa chirigota "Juán Palomez: yo me lo guiso y tú me lo comes", da que tiven a oportunidade de disfrutar en directo.

Este ano estou indignada.

Quedaron no segundo posto coa chirigota "Las muchachas del congelao". Merecían o primeiro posto, e senón xulgade vós mesmos.

No enlace móstrovos a presentación, que só é o principio dunha gran actuación.

Bueno, polo menos levaron o premio de "La Aguja de Oro" ó mellor tipo (disfraz).

Recoméndovos que vexades o vídeo, e incluso que vexades os demáis no Youtube. E xa me contaredes.

P.D. Quería poñer os vídeos aquí, pero non sei que pasa que o Youtube non me deixa copiar ben os códigos. :P

Biquiños!!